<<< မင္းကံေကာင္းတယ္လို႔မွတ္.. >>>
တမလြန္ ဘ၀မွာ ေဂ်ာ့ဘုခ်္ ရယ္၊ ဘဘသန္းရယ္၊ ဗလာဒီမာ ပူတင္ရယ္ အတူတူေတြ႔ျပီး လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ တစ္ေနရာ အေရာက္ လက္၀ါးကပ္တိုင္မွာ ကားစင္အတင္ခံထားရတဲ့ ေယရႈခရစ္ေတာ္နဲ႔ေတြ႔ပါေလေရာ။ အဲဒီမွာတင္ ေဂ်ာ့ကေယရႈနားကိုတိုးသြား ျပီးေတာ့ "အရွင္၊ သားေတာ္ အသက္ရွင္ခဲ့တဲ့ဘ၀မွာ သားေတာ္ ကံေကာင္းခဲ့ပါလား" လို႔ေမးတယ္။ ေယရႈက "ေအး.. မင္းကံေကာင္းခဲ့ တယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ မင္းဟာ အၾကမ္းဖက္သမားေတြကို ႏိွမ္ႏွင္းခြင့္ရခဲ့လို႔ပဲ" လို႔ျပန္ေျဖတယ္။ ျပီးေတာ့ ပူတင္က ေယရႈကို "ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးေကာ အသက္ရွင္စဥ္က ဘယ္လုိ ကံေကာင္းခဲ့ပါလဲ" လို႔ေမးတယ္။ ေယရႈက "မင္းလဲ ကံေကာင္းခဲ့တာပဲ.. ဘာလို႔လဲဆို ေတာ့ မင္းဟာ တိုင္းျပည္ကို စိတ္တိုင္းက် ပံုေဖာ္ႏိုင္ခဲ့လို႔ပဲ" လို႔ျပန္ေျဖတယ္။ ေနာက္ဆံုးပိတ္အေနနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဘဘသန္းက အားက်မခံ "ကြၽန္ေတာ္ေရာဗ်ာ.. ဘယ္လို ကံေကာင္းခဲ့လဲ" လို႔ေမးတယ္။ အဲ.. ေမးလိုက္တဲ့ ခဏမွာ ေယရႈ လက္ႏွစ္ဖက္လံုး လႈပ္သြား တယ္.. ဒါေပမယ္.. ကားစင္တင္ခံထားရတာဆိုေတာ့ လႈပ္လို႔ မရဘူုး။ ျပီးေတာ့ ဘဘသန္းကို အံၾကိတ္ျပျပီး ဒီလိုေျပာတယ္ "ေအး.. ငါ့လက္ႏွစ္ဖက္စလံုး လႈပ္လို႔မရတာပဲ မင္းကံေကာင္းတယ္လို႔မွတ္" တဲ့ ....